Naši Autori
Dante Aligijeri
Biografija
Kasnije je Bokačo nazivu Komedija dodao epitet „božanstvena”. U kasnom srednjem veku, poezije je uglavnom pisana na latinskom jeziku. Samim tim, bila je dostupna samo bogatim i obrazovanim građanima. Dante se zalagao za pisanje na narodnom jeziku, te je Komediju napisao i objavio na maternjem, toskanskom dijalektu. To je za ono vreme bilo neuobičajeno, ali su pojedini pesnici, poput Petrarke i Bokača, nastavili da ga prate. Na taj način, Dante je odigrao ključnu ulogu u formiranju modernog italijanskog zbog čega ga često zovu „ocem” ovog jezika. Osim toga, poslužio je mnogima kao uzor, između ostalog Džefriju Čoseru (Geoffrey Chaucer), Džonu Miltonu (John Milton) i Alfredu Tenisonu (Alfred Tennyson).
O njegovom životu se zna vrlo malo, a sve što je želeo da kaže o sebi utkao je u svoja dela. Dante je pripadao gvelfskoj porodici, političkom savezu koji je podržavao papu. Otac mu se zvao Aligijeri od Belinsiona, a majka Bela. Umrla je kada je Dante imao deset godina, a njegov otac je oženio udovicu Lapu. Nije poznato da li su se zaista venčali jer se udovice u to vreme nisu smele ponovo udavati. Međutim, pouzdano se zna je da je Dante imao polubrata Frančeska i polusestru Tanu.
Kada je imao dvanaest godina roditelji su mu ugovorili brak s Đemom di Maneto Donati, ćerkom moćnog Maneta Donatija. Ugovoreni brakovi u to vreme nisu bili retkost. Tačan datum njihovog venčanja nije poznat, međutim, izvesno je da je pre nego što je proteran iz Firence 1301. godine imao troje dece. Uprkos tome, Dante se zaljubio u Beatriče Portinari koju je upoznao kada je imao samo devet godina. Svojoj velikoj ljubavi posvetio je nekoliko soneta, a svoju suprugu Đemu nije spominjao ni u jednoj od svojih pesama.
Ljubav prema Beatriče je duhovna, platonska i potpuno u duhu vremena – obožavanje dame. Njoj će posvetiti sonete sakupljene u knjizi Novi život. Kada je 1290. godine Beatriče umrla, Dante je spas potražio u latinskoj književnosti. Posvetio se filozofskim i religijskim izučavanjima.
Početkom 1300. godine Bonifacije VIII je proglašen za papu, a vladajuća gvelfska stranka podelila se na dve struje, poznate kao Beli i Crni. U Toskani 1. maja 1301. godine došlo je do velikog sukoba između ove dve struje i Dante je osuđen na progonstvo. Istoričari smatraju da je u nekom momentu u progonstvu zamislio Komediju. Može se reći da mu je tadašnja situacija dala inspiraciju da napiše mnogo kvalitetnija dela nego što je ikad napisao dok je živeo u Firenci.
Vlasti u Firenci su 1315. Godine dopustile prognanima da se vrate u grad. Ipak, postojao je jedan uslov. Firenca je zahtevala javno pokajanje. Dante je odbio smatrajući da nema zbog čega da se pokaje. Zato je ostao u prognostvu. Ubrzo nakon toga Danteova smrtna kazna je preimenovana u kućni pritvor pod uslovom da dođe u Firencu kako bi se zakleo da više nikad neće ući u grad. Odbio je, pa je tako presuda potvrđena i proširena na njegove sinove. Ipak, za Dantea je izgnanstvo predstavljalo oblik smrti. Njegovi posmrtni ostaci su još uvijek u Raveni, gde se doselio na poziva princa Gvida Novele, 1318. godine.
Firenca je 2008. godine donela odluku, po kojoj je smrtna kazna, na koju je Dante Aligijeri osuđen, opozvana posle više od 700 godina. Grad mu se posthumno izvinio i zahvalio.
Constantin Virgil Gheorghiu
Biografija
Konstantin Virgil Georgiu (15. septembar 1916 – 22. jun 1992.) rumunski književnik, rоđen pod Karpatima u Moldaviji, u porodici sveštenika Konstantina čiji su preci takođe bili sveštenici. Upisavši zbog siromaštva vojnu umesto bogoslovske škole,Georgiu prvo studira književnost u Bukureštu, a zatim teologiju u Hajdelbergu.
Njegov otac je sa celom svojom parohijom nestao u doba ulaska Sovjeta u Moldaviju. Virgil nikada nije saznao gde su iščezli.
Knjiga Od 25.časa do večnosti je svedočenje o potrazi za ocem i pre svega, knjiga o ocu. Međutim, najpoznatiji je po romanu Dvadeset peti čas inspiriranom kako vlastitim životom, tako i burnim istorijskim događajima u Rumuniji pre, za vreme i posle Drugog svetskog rata. Knjiga je objavljena u Francuskoj 1949. godine, a u Rumuniji je svoje prvo izdanje doživela tek 1991. Godine.
Georgiu, koji je odrastao u porodici pravoslavnog sveštenika, pre rata je stekao ugled kao pesnik. Za vreme rata, u kome je Rumunija bila na straini Sila Osovine neko vreme je služio kao diplomata u rumunskoj ambasadi u Berlinu. Nakon dolaska komunista na vlast, otišao je u egzil u Francusku.
Rukopoložen je za sveštenika Rumunske pravoslavne crkve u Parizu 23. maja 1963. godine. Patrijarh Justinijan ga je 1966. odlikovao krstom Rumunske Patrijaršije za liturgijsko i književno delovanje.
Najpoznatija dela Konstantina Virgila Georgiua prevedena srpski jezik su : Dvadeset peti čas, Besmrtnici Agapije, Od 25. časa do večnosti i Memoari, uskoro u prevodu i izdanju Srednje zemlje.
Dimitrije Vasiljević
Biografija
Dimitrije Vasiljević (1985.) je srpski džez kompozitor i pijanista iz Beograda koji živi i radi u Nju Orleansu, SAD. Opisan kao „Sjajan džez svirač impresivnog muzičkog vokabulara i moćan moderni improvizator koji ima potencijal da postane novi glas modernog džeza“ (Tony Germain – Berklee College of Music). Vasiljević je stvaralac čija muzika predstavlja sofisticiranu kombinaciju američkog džeza, evropskog klasičnog nasleđa i tradicionalne srpske muzike.
Diplomirao je na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu (2006.) i na Berklee College of Music u Bostonu (2010). Završio je master studije iz džez klavira na New York University Steinhardt u Njujorku (2013). Doktorirao je džez klavir na University of Illinois at Urbana-Champaign (2017). Pre nego što je postao docent na Xavier University of Louisiana u Nju Orleansu gde trenutno radi kao profesor džez klavira, bio je pridruženi profesor (adjunct professor) na NYU Steinhardt-u u Njujorku, kao i asistent na University of Illinois.
Redovno nastupa i u džez klubovima u Njujorku, Nju Orleansu i Čikagu. Godine 2008. osvojio je treću nagradu žirija kao i nagradu publike na Montreux Solo Jazz Piano Competition, prestižnom svetskom takmičenju džez pijanista, kao jedini džez pijanista sa Balkana kome je to ikad pošlo za rukom. Te iste godine dobio je i nagradu Jazz Performance Award od strane Berklee College od Music, a sledeće godine i nagradu Piano Department Achievement Award od strane iste institucije. Godine 2014, dobio je priznanje od Tesla Science Foundation iz Njujorka za doprinos liku i delu Nikole Tesle kroz muziku za svoju kompoziciju Wardenclyffe, posvećenu ovom velikom naučniku. Te iste godine osvaja i Creative and Performing Arts Fellowship stipendiju od strane University of Illinois-a. Godinu dana kasnije, Vasiljević postaje finalista dva velika džez takmičenja Luminarts Jazz Competition u Čikagu i Kate Neal Kinley Memorial Fellowship. Sarađivao je sa brojnim renomiranim džez muzičarima od kojih su neki Džo Lovano, Kris Poter, Bred Šepik, Viktor Garsija, Čip Meknil i drugi.
Pored svoje izvođačko-kompozitorske i akademske karijere, Vasiljević se takođe bavi i komponovanjem muzike za film od kojih su zapaženiji Mora da ovo nije sve (2016), Tierra Utopia (2018) i Reconciliation (2021). Dimitrije je i jedan je od osnivača i članova Music Defying Boundaries, američke neprofitne organizacije posvećenje promociji, širenju i plasmanu eksperimentalne elektronske improvizovane muzike kroz edukaciju, izvođaštvo i dokumentovanje. Ima četiri objavljena autorska albuma (The Path of Silvan (2013), Metaphor (2014) Accidental Nomad (2018) i Us (2020) i snima za američku diskografsku kuću Ropeadope Records. Ova kuća, izabrala je njegov album Accidental Nomad kao svog predstavnika u trci za Gremi nominacije za 2019. godinu u 4 kategorije: Najbolji džez album, Najbolji instrumentalni savremeni album, Najbolji instrumentalni aranžman i Najbolja instrumentalna kompozicija.
Vasiljević je član američkog Udruženja džez edukatora (Jazz Education Network – JEN), a kuriozitet je da je Dimitrije Vasiljević prvi i za sada jedini doktor džez klavira iz Srbije.
Branka Šćepanović Dragišić
Biografija
Branka Dragišić Šćepanović rođena je 17.04.1974. godine u Beogradu. Diplomirala je na Fakultetu za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, smer tiflologija. Nakon završenog Fakulteta upisala je specijalizaciju za porodičnog terapeuta. Humanitarni rad je bio njen životni poziv. Kao studentkinja radila je organizaciji „Homer“, gde se bavila pružanjem pomoći slepim i slabovidim osobama. U isto vreme radila je i kao vaspitač u školi za slepe i slabovide Veljko Ramadanović u Zemunu. Ostala je upamćena kao osoba koju su deca obožavala i koja je bila više od vaspitača. Radila je i kao sekretar Saveza slepih Srbije.
Brankino poslednje radno mesto bilo je pomoćnik direktora Medicinske škole „Beograd“.
Bila je udata za Zorana, sa kojim ima sina Đurđa.
Preminula je 28.septembra 2018. godine.
Autorka zbirke kratkih priča Pet plus.
Zoran Velimanović
Biografija
Zoran Velimanović (1964.) Specijalizovao se za slikanje ulja i za skulpturu koristeći različite materijale uključujući metal, kosti, drvo, kožu, kosu i smolu, ali i žive organizme. Njegova trodimenzionalna dela pripadaju onome što se danas opisuje kao nova skulptura i veoma su u duhu Arte povera pokreta i Altermodern umetnosti.
Velimanovićev lični izraz u umetnosti učinio je da stekne reputaciju grotesknog kritičara savremenog globalizovanog društva. Često na morbidan, istovremeno i fascinantan način, Velimanović nastoji da istakne nesklad u prirodnom poretku sveta i degenerativne odnose u njemu. Njegova umetnost razobličava i suočava se sa različitim društvenim pojavama koje sputavaju, ometaju, narušavaju pa čak i poništavaju individualnost. Zamenjujući životinje ljudima i kombinujući ljudsko i životinjsko telo da bi preneo svoju poentu, Velimanović se bavi pitanjima kao što su ljudska propast, slabost i sramota, licemerje, gađenje, bol, strah i smrt.
Za svojih više od 25 godina rada živeo je u Nici, Parizu i Diseldorfu. Trenutno živi i stvara u Beogradu.
Autor slikarske monografije Objekti.
Vilijam Šekspir
Biografija
Vilijam Šekspir je bio engleski pesnik i dramski pisac ( 1564-1616). Smatra se najvećim piscem na engleskom jeziku.
Njegov opus, sačuvan do danas, sastoji se od 38 pozorišnih komada i 154 soneta. Šekspir je bio ugledni pesnik i pozorišni pisac još za života, ali njegova reputacija nije dostigla današnje razmere pre 19.veka.
Romantičari su naročito isticali njegovu genijalnost, a viktorijanci su ga slavili gotovo kao idola. Od 20.veka Šekspirova dela se stalno prikazuju u različitim kulturnim i političkim kontekstima širom sveta.
Najveći deo svog opusa napisao je između 1590. i 1613.godine. Postoje četiri perioda u njegovoj stvaralačkoj karijeri. Do 1590. pisao je uglavnom komedije pod uticajem italijanskih uzora i istorijiske drame. Drugi period je počeo oko 1593.godine tragedijom Romeo i Julija i završio se 1599. sa Julijem Cezarom. Tokom ovog perioda je napisao ono što se smatra njegovim najboljim delima. Od 1600. do 1608.godine Šekspir je uglavnom pisao samo tragedije i ovo vreme se naziva njegovim tragičnim periodom.Tada su nastale poznate tragedije Hamlet, Otelo, Kralj Lir, Magbet.
Autor dramskog dela Magbet u prevodu i prepevu Dušana Puvačića i Kolje Mićevića
Ronald Antonio „Roni” O’ Salivan
Biografija
Ronald Antonio „Roni” O’ Salivan, profesionalni igrač snukera, rođen je 5. decembra 1975. godine. Poznat je po veoma brzoj igri po čemu je i dobio nadimak Raketa (The Rocket). Živi i radi u Čigvelu u Eseksu. Nastupa za Englesku. Profesionalno nastupa od 1992. godine.
Roni je 7 puta postao svetski šampion. Osvojio je 39 rangirnih titula, uključujući 7 šampionata Velike Britanije, 3 manje rangirne titule i 32 pozivna profesionalna turnira mađu kojima 7 Masters titula.
Simbol Ronijeve igre je verovatno čuvenih 147 koje je završio za 5 minuta i 20 sekundi protiv Mika Prajsa na Svetskom prvenstvu 1997. godine, što je najbrži maksimum postignut u istoriji snukera.
Mnoge kolege igrači, stručnjaci i fanovi smatraju Ronija prirodno najtalentovanijim igračem u istoriji snukera – genijem.
Pobedom na Svetskom prvenstvu 2022. godine, izjednačio se sa rekordom Stivena Hendrija po broju svetskih titula. Takođe, ostvario je ili izjednačio još nekoliko rekorda iz Krusibl teatra : najviše pobeda, najviše nastupa, najviše vezanih nastupa, najviše nastupa u polufinalu i najviše senčerija.
Roni je autor šest knjiga. Dve su napisane u saradnji sa Sajmonom Hatenstonom i objavljene u Orion izdvačkoj kući:
„Roni, autobiografija Ronija O’Salivena”(objavljena 2003, drugo izdanje 2004.) i „Running: The Autobiography” (objavljena 2013). Takođe je napisao tri trilera: „Framed” (Orion, 2016), „Double-Kiss”(Pan-McMillan, 2017) i „The Break” (Pan-McMillan, 2018). Poslednja je „Top of your game”, objavljena 16.maja 2019. u saradnji sa nutricionistom Rianon Lambert (Rhiannon Lambert) koja u isto vreme predstavlja kuvar i vodič za zdravu ishranu.
Vladimir Kalamanda
Biografija
Vladimir Kalamanda (1975) savremeni je srpski pisac. Njegovo književno stvaralaštvo obuhavata romane za decu i odrasle.
Do sada je objavio romane “Miš u bundi” (2012), “Plave cipelice čarobne” (2018) , “Nije instagram guma na biciklu” (2019) i „Podneblje” (2023).
„Miš u bundi“ kompleksna je ratna priča. To je roman o čoveku u ratu, ali i o ratu u čoveku. Odjeci rata u preživelima i sećanja na one koji su izgubili svoje živote i ostali zaboravljeni i zauvek izgubljeni čine okosnicu dela. U osnovni narativni tok upletena je i neobična istinita epizoda o prenosu moštiju mati Anastasije iz Dalja u Hrvatskoj u manastir Grgeteg na Fruškoj gori.
Svojim drugim romanom Vladimir Kalamanda se okreće dečijoj kiževnosti. Njegov roman „Plave cipelice čarobne“ je bajkovita avantura koja govori o borbi Mrvice Miša i njegovih drugara za očuvanje svoje šume Stobornice, koja se našla na udaru mračnih sila sveta tame. Ovo je priča o porodici, priajteljastvu i prirodi za male i velike ljubitelje književne čarolije.
Treći roman „Nije instagram guma na biciklu“ Vladimir Kalamanda objavio je u Istočnom Sarajevu, u Republici Srpskoj nakon što je dobio nagradu „Zlatna sovica“ Zavoda za udžbenike i nastavna sredstva Republike Srpske za najbolji neobjavljeni rukopis u 2019. godini u kategoriji dečije književnosti. Savremena priča o porodičnim odnosima i uticaju društvenih mreža na živote dece i odraslih ispričana je kroz pitke i veoma upečatljive dijaloge dva izuzetna dečija lika koji plene svojim humorom i vedrinom. Kao predložak književnim junacima autoru je poslužila sopstvena porodica.
Romanom „Podneblje“ Kalamanda se vraća književnosti za odrasle. „Podneblje“ je savremna priča o našim naravima i karakterima data kroz fragmente jedne složene porodične istorije. To je ubedljiva i bolno iskrena studija savremenog trenutka našeg društva, u kome pojedinac biva žrtvovan interesima moćnih. Tamna strana političke moći usmerena je ka uništenju onih naizgled nebitnih i zaboravljenih zarad vlastitih interesa.
Bilo da piše o ratu, porodičnim odnosima, književnom stvaralaštvu ili bajkovitim šumskim svetovima, njegovi romani uvek govore o istinskim ljudskim vrednostima koje se projavljuju i u najtežim životnim okolnostima. Iako žanrovski raznolika, njegova dela odlikuje slikovit i bogat jezički izraz, s jedne strane oslonjen na tradiciju, a s druge moderan i pitak.
Pored sopstvenog književnog stvaralaštva Vladimir Kalamanda u okviru Kulturno-obrazovnog centra „Radovaonica“ iz Zemuna uspešno vodi Književno utočište „Hiperboreju“, jedinstveni književni klub na ovim prostorima, u kome zajedno sa brojnim ljubiteljima književnosti razgovara o delima savremene i klasične književnosti.
Vladimir Kalamanda odrastao je u Tesliću (Bosna i Hercegovina), a srednju školu i fakultet završio je u Beogradu. Diplomirao je na Filološkom fakultetu Univerziteta U Beogradu, na Katedri za srpski jezik i književnost. Živi i radi u Beogradu kao profesor u srednjoj školi.
Dejan Lukić
Biografija
Dejan Lukić je rođen 1933. godine u Kozluku, opština Tuzla, Bosna i Hercegovina.
Završio je orijentalistiku na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. Govorio je tečno arapski, persijski, turski, francuski i engleski.
Godinama je pisao o zbivanjima u arapskom svetu. Poznavao je najznačajnije bliskoistočne lidere, što mu je omogućavalo da od njih dobije ekskluzivne informacije, pre svetski poznatih novinara. Svojim briljantnim stilom pisanja, izveštavao je o najdramitičnijim događajima koji su potresali Bliski istok, često odlazeći i na prve linije fronta.
Radio je kao specijalni dopisnik iz skoro svih arapskih zemalja, zatim iz Francuske, Nemačke, Belgije, Holandije, Portugalije, Velike Britanije kao i iz Vašingtona.
Između ostalog, četrdesetšestogodišnje novinarsko iskustvo stekao je radeći kao:
Reporter dnevnog lista „Oslobođenje“ iz Sarajeva.
Stalni dopisnik lista „Oslobođenja“ iz Kaira, osam godina 1961-1965. i 1966-1970.
Izveštač i urednik za TV Sarajevo, od 1970. do 1972.
Stalni dopisnik beogradskog lista „Borba“ iz Kaira (Egipat) 1977-1981.
Stalni dopisnik Jugoslovenske novinske agencije „Tanjug“ iz Tripolija (Libija), 1985-1989.
Stalni dopisnik Jugoslovenske novinske agencije „Tanjug“ iz Golfa (kancelarija u Amanu), 1990-1992.
Stalni dopisnik Jugoslovenske novinske agencije „Tanjug“ iz Vašingtona (District of Columbia), od 1. septembra 1992. do septembra 1995.
Viši urednik i londonski dopisnik beogradskih dnevnih novina „Večernje novosti“ , najtiražnijeg dnevnog lista u Jugoslaviji.
Stalni dopisnik „Večernjih novosti“ iz Ujedinjenog kraljevstva, od oktobra 1995. do 2000.
Autor je nekoliko knjiga:
„Islamski ekstremizam“, dostupna u Američkoj kongresnoj biblioteci (Washington DC).
„ Vatre i potop“, koautor sa Perom Simićem
„Radovan Karadžić- moja odbrana“